تعیین هزینه سیستمی سفر با هر یک از مدهای حمل و نقل شهر تهران در سال 1390

برای تحقق توسعه اقتصادی و اجتماعی، سیاست گزاران شهری، همواره و به خصوص در مقوله حمل و نقل، با موضوع تصمیم گیری و انتخاب از میان سرمایه گذاری های بخش های متفاوت اقتصادی و اجتماعی رو به رو بوده اند. هدف هر تصمیم گیری آن است که از سرمایه گذاری و کاربرد منابع محدود، بیشترین فایده اقتصادی عاید شهر و در مقیاس بالاتر،کشور شود. در این راستا و در این تحقیق، به منظور کمک به امر تصمیم گیری های اقتصادی در بخش حمل و نقل شهری، 10هزینه ناشی از بخش حمل و نقل (شامل 10 مد حمل و نقلی) در شهر تهران و در سال 1390 بر حسب هر کیلومتر پیمایش سفر یک مسافر در ساعات اوج و غیر اوج مورد محاسبه قرار گرفته است و بر اساس آن هزینه های اجتماعی ناشی از هر سفر انجام شده با مدهای مورد بررسی در سال 1390 تعیین گردیده است. در نتیجه این محاسبات، وسایل نقلیه شخصی و مینی بوس به ترتیب پر هزینه ترین و پیاده روی، دوچرخه سواری و مترو به ترتیب کم هزینه ترین مدها برای انجام سفر در سال 1390 در شهر تهران و در ساعات اوج و غیر اوج تعیین شده اند.