بررسی اولتراسونو گرافی ضخامت عضلات شکمی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی در وضعیت هوک لایینگ روی سطوح با ثبات متفاوت

بررسی تغییر ضخامت عضلات شکمی در بیماران کمردرد مزمن غیر اختصاصی خوابیده در وضعیت هوک لایینگ همرا با کاهش میزان ثبات سطحی که بر روی ان دراز کشیده اند. دریک مطالعه نیمه تجربی ازنوع موردی - شاهدی 20 مرد سالم غیر ورزشکار و20 مرد بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی با حد اقل طول مدت 3 ماه درد به روش نمونه گیری احتمالی و دردسترس در حالی که در بر روی سطوح با وضعیت ثبات متفاوت در وضعیت هوک لایینگ خوابیده مورد ارزیابی قرار گرفتند. افراد شرکت کننده در وضعیت هوک لایینگ: 1- روی سطح ثابت 2- در حالی که فوم رولر زیر ستون فقرات قرار گرفت و 3- در حالیکه فوم رولر زیر ستون فقرات و پای چپ قرار گرفته و بطور همزمان پای دیگرانها با زانوی صاف در زاویه تعیین شده حفظ می گردید قرار می گرفتند و ضخامت چهار عضله شکمی شامل مستقیم -عرضی، مایل داخلی ومایل خارجی در انتهای دم و در انتهای بازدم بوسیله الترا سونوگرافی نوع B اندازه گیری شد. اطلاعات جمع اوری شده با با استفاده ار سیستم نرم افزار SPSS بررسی گردید.
عضلات مایل داخلی و عرضی شکم درگروه افراد سالم در وضعیت دم و بازدم در سه وضعیت دارای تفاوت معنادار اماری بودند بطوری که این اختلاف اندازه در وضعیت بازدم معنادار تر بود. 001/0 P< در گروه افراد بیمارنیزعضله مایل داخلی و عضله عرضی شکمی تنها درمقایسه بین وضعیت یک و دو در انتهای بازدم تفاوت معنادار اماری نشان دادند. 005/0 P< در مقایسه ضخامت عضلات در بین دو گروه بجز عضله راست شکمی مابقی عضلات در کلیه وضعیت ها در حالت بازدم دارای تفاوت معنادار اماری بودند 001 /0، P< 005 /0 P< عضلات مایل داخلی و عرضی شکمی در بیماران در وضعیت های بی ثبات تر نسبت به افراد سالم فعالیت کمتری نشان دادند. بحث:بی ثباتی وضعیتی با چرخش محوری ستون فقرات کمری نیاز به افزایش فعالیت عضلات مایل داخلی و عرضی شکمی را ایجاد می کند در حالی که در بیماران کمردردی مزمن غیر اختصاصی پروسه درد مزمن ودرگیری عضلانی مانع از فعالیت این عضلات می گردد.