مبانی واژه شناختی نقد ترجمه در ایران معاصر (1320-1357)

تاریخ پژوهی ترجمه یکی از زمینه های جدیدی است که در سال های اخیر بیش از پیش نظر ترجمه پژوهان را به خود جلب کرده است. یکی از مصادیق این گونه تاریخ پژوهی بررسی تاریخ نقد ترجمه در یک فرهنگ است، چه از این طریق می توان به چگونگی ارتباط میان نظریه و عمل ترجمه در آن فرهنگ پی برد و میزان توسعه یافتگی ترجمه را در آن دریافت. از آنجا که در فرهنگ زبان فارسی، نقد ترجمه به صورت جدی مورد توجه بوده است و در عین حال تعداد پژوهش های مستقل در مورد آن اندک است، پژوهش حاضر بر آن است تا بخشی از تاریخ نقد ترجمه در ایران را بررسی و مبانی واژه شناختی به کار گرفته شده در نقدها را تحلیل نماید. نتایج تحقیق نشان می دهد که بسیاری از مفاهیمی که در دوره جدید مطالعات ترجمه در حوزه واژه شناسی نقد ترجمه مطرح گردیده، در نقدهای نوشته شده به قلم منتقدان ایرانی پیش از انقلاب اسلامی به کار گرفته شده است.