تحلیل استنادی و روابط هم نویسندگی مقاله های مجله ی علمی- پژوهشی انجمن ایرانی زبان و ادبیات عربی

هدف از پژوهش پیشرو، بررسی وضعیت کمی مقاله های «مجلهی علمی- پژوهشی انجمن ایرانی زبان و ادبیات عربی» بهمنظور شناسایی رفتارهای استنادی و روابط همنویسندگی با استفاده از روش علم سنجی است. نتایج این پژوهش، نشان داد به دلیل استنادنشدن به مقاله های مجله، ضریب تاثیر مجله، بسیار پایین است. همچنین یافته ها نشان داد 13% از نویسندگان، بیش از 40% مقاله ها را به نگارش درآوردهاند که «قانون لوتکا» تاحدودی در این پژوهش، مورد تایید قرار میگیرد. همچنین در مقاله های این مجله، 3681 استناد داده شده که میانگین 184 استناد برای هر شماره، محاسبه و بهطور میانگین برای هر مقاله 04/22 استناد برآورد شده است. پرارجاعترین منابع، متون مرجع و معروفی چون: قرآن الکریم، لسان العرب، وفیات الاعیان وانبا ابنا الزمان، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، الجامع فی تاریخ الادب العربی و الفهرست بودند. در نگارش مقاله های این مجله، 183 نویسنده حضور دارند. از این تعداد 76% مقاله ها به صورت انفرادی نوشته شده است؛ بههمین دلیل، ضریب همکاری نویسندگان در سطح پایینی قرار دارد. درکل، براساس مقاله های این مجله، که نمونهی کوچکی از حوزهی ادبیات عربی است، منابع و نویسندهی هستهای در این حوزه مشاهده نمیشود و همکاری و روابط علمی نویسندگان در سطح پایینی است.