بررسی تاثیر استفاده از برنامه بازتوانی خودیار بر کیفیت زندگی بیماران ترخیص شده از بخش های مراقبت ویژه

بیماران بخش مراقبت های ویژه، عوارض فیزیکی و روانی بسیاری را تجربه می کنند که بهبودی آن، گاهی چند ین سال زمان می برد. کیفیت زندگی بیماران ویژه پس از ترخیص، از سایر بیماران داخلی و جراحی پایین تر است و مشکلات جسمانی، فرد را در انجام فعالیت های روزمره ناتوان می سازد. این مطالعه با هدف «بررسی تاثیر استفاده از برنامه بازتوانی خودیار بر کیفیت زندگی بیماران ترخیص شده از بخش های مراقبت های ویژه» انجام شد.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی روی نود بیمار بخش های ویژه داخلی جراحی سه بیمارستان شهر کرمان، توسط پرسشنامه کیفیت زندگی SIP68 با سه حیطه جسمی، روانی و اجتماعی و شش بعد، در سال 1390 انجام گرفت. بیماران پس از ترخیص از بخش ویژه در یک بخش عمومی در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، استنباطی و نرم افزار SPSS19 تجزیه و تحلیل شد.
میانگین نمره کیفیت زندگی درتمامی ابعاد در گروه مداخله از نظر آماری بهبود یافت. میانگین سنی شرکت کنندگان (5/9) 2/37 بود. 99/44 درصد (73/50) نفر زن و 54/45 درصد (26/49) مرد بودند. بین هیچ کدام از عوامل دموگرافیک و کیفیت زندگی، ارتباطی مشاهده نشد.
از آن جا که مداخله در بهبود کیفیت زندگی بیماران، پس از ترخیص اثر چشم گیری داشته است، اجرای روش های بیمارمحور در این حیطه موثر است.