بررسی حذف آلومینیوم باقیمانده از فرآیند انعقاد آب به وسیله ترکیبات فسفات

غلظت بالای آلومینیوم در آب آشامیدنی ممکن است مخاطرات بهداشتی ایجاد نماید. اما افزودن ترکیبات فسفات بعد از منعقدکننده، می تواند غلظت فلزات باقیمانده را کاهش دهد. هدف از این مطالعه کاربرد ترکیبات فسفات جهت حذف آلومینیوم باقیمانده ناشی از فرآیند انعقاد آب می باشد.
در این تحقیق از آزمایش جار برای بررسی حذف آلومینیوم باقیمانده با استفاده از ترکیبات فسفات در انعقاد معمول و تشدید یافته آب و همچنین تعیین پارامترهای موثر بر آن، استفاده گردید. افزودن ترکیبات فسفات در حین اختلاط تند انجام می گرفت. دوزهای آلوم در آزمایش انعقاد متعارف 10 میلی گرم در لیتر بود و این آزمایش ها در درجه حرارت های مختلف (35، 22 و 5 درجه سانتی گراد) و pH های متفاوت (5/8، 5/7، 5/6 و 5/5) انجام گرفت. برای آزمایش های انعقاد تشدید یافته، دوزهای آلوم 20،10، 30، 40 و 50 میلی گرم در لیتر در pH های مختلف (pH واقعی آب و 5/5= pH) مورد استفاده قرار گرفت.
این مطالعه نشان داد که ترکیبات فسفات در کاهش فلزات باقیمانده موثرند. بیشترین حذف آلومینیوم باقیمانده در دوز 50 میلی گرم در لیتر منعقدکننده رخ داد. غلظت فلزات باقیمانده در انعقاد متعارف در pHهای مختلف، متفاوت بود. حداقل و حداکثر غلظت آلومینیوم در 5/6= pHو 5/5 = pHمشاهده گردید.
این تحقیق نشان داد که افزودن فسفات در مرحله اختلاط تند، آلومینیوم باقیمانده را کاهش می دهد. اما دوزاژ فسفات مورد نیاز در 5/5= pHباید افزایش یابد.