استفاده از سیکلوهگزانول به عنوان کمک عامل سطح فعال در ساخت ذرات جدید میان متخلخل سیلیکا

در ساخت ذرات میان متخلخل سیلیکا، هندسه، اندازه حفره ها، حجم ویژه و خواص سطحی ذرات می توانند به وسیله انتخاب روش و محیط ساخت، نوع قالب، کمک حلال و کمک عامل سطح فعال، بسیار تحت تاثیر قرار گیرند. در این پژوهش، ذرات جدید SPB (ذرات میانی متخلخل سیلیکا، به روش سل- ژل و با استفاده از کوپلیمرهای سه قطعه ای به عنوان قالب) از مخلوط دو کوپلیمر، پلی پروپیلن گلیکول- قطعه – پلی اتیلن گلیکول- قطعه- پلی پروپیلن گلیکول (PPG-b-PEG-b-PEG) و پلی اتیلن گلیکول-قطعه- پلی پروپیلن گلیکول- قطعه – پلی اتیلن گلیکول (PEG-b-PPG-b-PEG) در سامانه نرمال اکتان- آب، ساخته شدند. از تترا اتیل اورتو سیلیکات به عنوان منبع سیلیکا، سیکلو هگزانول به عنوان کمک عامل سطح فعال نرمال اکتان به عنوان کمک حلال و سیتریک اسید به عنوان کاتالیزور استفاده شد. حجم و سطح ویژه، قطر حفره ها، شکل شناسی، ریزساختار و تخلخل ذرات SPB با استفاده از تصاویر پراش پرتو X، میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) و جذب و دفع نیتروژن (آزمونBET) بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد، استفاده از مخلوط دو کوپلیمر قطعه ای در ساخت ذرات SPB1،2، باعث کنترل توزیع اندازه حفره ها از غیر نرمال به نرمال و ایجاد حفره های با قطر میانگین حدود 9 نانومتر می شود. افزون بر این، صورت بندی صندلی سیکلوهگزانول به عنوان کمک عامل سطح فعال بزرگ، با اثر بر مخلوط کوپلیمرهای قطعه ای باعث افزایش یکنواختی و بازده ذرات میان متخلخل سیلیکا SPB1،2 می شود که افزایش بازده در این ذره تقریبا دو برابر ذره SPB1 است. در این باره، اثر سیکلوهگزانول و کوپلیمر قطعه ای دوم بر فرایند تولید میسل ها و تشکیل قالب های جدید نیز مورد بحث شده است.