تاثیر ارتعاش درمانی اندام تحتانی بر درد نوروپاتی در بیماران دیابتی

نوروپاتی محیطی یکی از علل شایع ناتوانی در بیماران دیابتی است. درد به عنوان یک علامت اصلی در نوروپاتی است که در بیش از 30% بیماران دیابتی رخ می دهد. ارتعاش درمانی کل بدن یکی از روش های غیردارویی کنترل درد در نوروپاتی محیطی است. بنابراین پژوهش حاضر در نظر دارد تاثیر ارتعاش درمانی اندام تحتانی را بر درد ناشی از نوروپاتی دیابتی بررسی نماید.
این پژوهش، یک مطالعه مداخله ای قبل و بعد می باشد که بر روی 36 بیمار مبتلا به نوروپاتی دیاتبی، که دارای معیارهای ورود بودند، انجام گرفته است. بیماران با نمونه گیری ساده در مطالعه وارد شدند. در ابتدای مطالعه، ویژگی های دموگرافیک و شدت درد، به کمک پژوهشگر اندازه گیری و ثبت شد. سپس در قسمتی از اندام که دارای نوروپاتی بود به مدت دو هفته ارتعاش درمانی انجام گرفت. این عمل 2 نوبت در روز و در هر نوبت به مدت 10 دقیقه انجام شد. در نهایت پس از دو هفته از انجام مداخله، شدت درد بیماران مجددا با مقیاس دیداری سنجیده شد.
میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان در پژوهش 11.61 ± 52.38 سال بود. اکثر شرکت کنندگان مونث (26 نفر معادل 72 %) بودند. میانگین و انحراف معیار نمره درد بیماران قبل از ارتعاش درمانی 1.37 ± 5.21 بود و 3 دوره بعد از ارتعاش درمانی 1.41 ± 4.30 بود. به عبارت دیگر شدت درد پس از ارتعاش درمانی کاهش یافت، که اختلاف آن با استفاده از آزمون تی زوجی معنی دار بود (001/0 =P).
ارتعاش درمانی اندام تحتانی می تواند درد نوروپاتی دیابتی را کاهش دهد، بنابراین از آن می توان به عنوان روشی برای تسکین درد بیماران دیابتی استفاده کرد.