مروری بر روش های ارزشیابی حرفه ای گری پزشکی

دانشگاه های علوم پزشکی مسوولیت تعلیم و تربیت پزشکانی را به عهده دارند که پس از دانش آموختگی بتوانند با انجام وظایف حرفه ای خود و پایبندی به اصول مشخصی که این حرفه ایجاب می نماید، در راه ارتقای سلامت جامعه تلاش نمایند.
پزشک فارغ التحصیل باید توانمندی هایی را کسب نموده باشد تا بتواند به جامعه خدماتی را ارائه دهد و یکی از این توانمندی ها، حرفه ای گری می باشد که یکی از مشکل ترین حیطه ها از نظر ارزشیابی و سنجش می باشد و با توجه به اینکه وابسته به زمینه می باشد، آنقدر پیچیده است که نمی توان با یک ابزار ساده به راحتی آن را مورد سنجش قرار داد.
علی رغم اینکه در 20 سال گذشته توجه شایانی به ارزشیابی حرفه ای گری معطوف گردیده است و پژوهش های تجربی فراوانی در زمینه ارزشیابی آن در محیط های بالینی انجام شده است، متاسفانه هنوز مساله ارزشیابی آن به صورت یک موضوع بغرنج مطرح است و گرچه رویکردهای زیادی برای ارزشیابی حرفه ای گری در درست بررسی است، هنوز هیچ اندازه گیری معتبر و پایایی برای اندازه گیری آن وجود ندارد و با وجود اینکه توافق کلی بر ارزشیابی حرفه ای گری وجود دارد اما در مورد اینکه چگونه مورد ارزشیابی قرار گیرد هنوز توافق نظر کلی وجود ندارد. با این حال باید گفت اطلاعات مفیدی در اثر مشاهده در طول زمان می توان به دست آورد.
این مقاله سعی دارد روش های ارزشیابی که تا کنون مورد استفاده قرار گرفته است را در اختیار علاقمندان قرار دهد تا شاید بتواند در جهت تدوین ابزاری مناسب جهت ارزشیابی حرفه ای گری، گامی برداشته تا ان شاءالله دیگر شاهد تضییع آشکار و بدون قبح حقوق بیماران نباشیم.