ارتباط مدل هموستاز ارزیابی مقاومت به انسولین با فراسنج ها و پارامترهای لیپیدی در مبتلایان به دیابت نوع 2

مقاومت به انسولین یکی از عوامل اثرگذار بر اختلالات لیپیدی در دیابت نوع 2 است که بروز عوارض قلبی عروقی را در این بیماران افزایش می دهد. این مطالعه به منظور ارزیابی مقاومت به انسولین در ارتباط با فراسنج های لیپیدی آتروژنیک در مبتلایان به دیابت نوع 2 انجام شد.
این مطالعه توصیفی روی 72 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 در پژوهشکده غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی طی سال 1389 انجام شد. شاخص های تن سنجی، سطوح گلوکز ناشتای سرم، انسولین سرم و فراسنج های لیپیدی اندازه گیری و نمایه مقاومت به انسولین و پارامترهای لیپیدی آتروژنیک محاسبه شدند. میانگین فراسنج ها و پارامترهای لیپیدی در میان سهک هایHOMA-IR(Homeostasis Model Assessment Insulin Resistance)مقایسه گردید. همچنین ارتباط بین HOMA-IR با فراسنج های لیپیدی در هر سهک تعیین شد.
میانگین نمایه مقاومت به انسولین در سهک اول، دوم و سوم به ترتیب0.3±0.9، 0.4±2.1، 1.6±4.4تعیین شد. در سهک سوم، غلظت سرمی تری گلیسرید و پارامترهای لیپیدی آتروژنیک بالاتر و غلظت HDL-C به طور غیرمعنی دار پایین تر بود. نمایه مقاومت به انسولین در هر دو سهک دوم و سوم با غلظت تری گلیسرید سرم ارتباط آماری معنی دار بود (P<0.05). نمایه مقاومت به انسولین در مقادیر بالاتر از2.8با سطوح سرمی HDL-C ارتباط معکوس و با پارامترهای لیپیدی آتروژنیک ارتباط مستقیم داشت.
بین سطوح بالای مقاومت به انسولین با اختلالات لیپیدی و پارامترهای لیپیدی در مبتلایان به دیابت نوع 2 ارتباط وجود دارد.