بهبود شبیه سازی آبنمود رواناب سطحی با روش رگبار متحرک (مطالعه موردی: حوزه آبخیز سد امیرکبیر)

ویژگی های بارش در زمان و مکان متغیر بوده و این موضوع روی رواناب تاثیر می گذارد. لذا درنظرگرفتن توزیع مکانی و زمانی بارش در شبیه سازی بارش-رواناب یکی از عامل مهم می باشد. توزیع مکانی و زمانی بارش یک حوزه آبخیز به دلیل تغییرات پستیوبلندی، اقلیمی در سطح آن یکسان نمی باشد. این موضوع در اغلب مطالعات برای سادگی محاسبات جابه جایی رگبار در زیرحوزه ها درنظر گرفته نمی شود که می تواند منجر به برآورد کمتر یا بیشتر دبی اوج رواناب شود. بنابراین ابتدا با استفاده از مقدار بارش ثبت شده در ایستگاه های باران سنج روزانه حوزه آبخیز سد امیرکبیر، توزیع مکانی بارش در هریک از زیرحوزه های آن با روش عکس مربع فاصله(IDW) محاسبه شد. توزیع زمانی بارش در دوحالت بررسی شد. درحالت اول که روش متداول برای مناطق فاقد ایستگاه است، رگبار مورد استفاده در تمام زیرحوزه ها، مشابه نزدیکترین ایستگاه باران سنج ثبات یکسان فرض شد. درحالت دوم، زمان وقوع بارش در زیرحوزه ها براساس فاصله مرکز ثقل زیرحوزه ها از نزدیکترین ایستگاه ثبات به منطقه مطالعاتی و زمان وقوع رگبار در ایستگاه های ثبات دیگر برآورد شده و براساس آن هایتوگراف بارش زیرحوزه ها، انتقال داده شد. برای ارزیابی اثر اعمال انتقال زمانی بارش روی دبی اوج، جریان شبیه سازی شده در دوحالت رگبار ساکن و رگبار متحرک مقایسه شد. شبیه سازی آبنمود با استفاده از مدل HEC-HMSانجام شد. نتایج شبیه سازی رواناب برای 5 واقعه رگبار انتخابی نشان داد که انتقال زمانی بارش (حالت دوم) باعث بهبود معنی دار برآورد دبی و زمان اوج رواناب نسبت به حالت اول شده است.