اثر استرس صوتی بر رفتار اضطرابی و حجم هسته های آمیگدال موش بزرگ آزمایشگاهی

در ادامه مطالعه بر روی اثرات استرس صوتی، این مطالعه با هدف تعیین اثر استرس صوتی بر روی اضطراب و حجم هسته های آمیگدال بعنوان بخش کلیدی مغز که در اضطراب نقش دارد، انجام شد.
در این مطالعه تجربی، رتهای نر دو ماهه ی ویستار بطور تصادفی به دو گروه استرس صوتی و شاهد تقسیم شدند(در هر گروه 10 سر رت). رتهای شاهد در شرایط استاندارد آزمایشگاه نگهداری و رتهای گروه استرس در معرض صدایی به شدت 75 دسی بل(فرکانس 1100 هرتز) بمدت 20 دقیقه، 3 بار در روز و برای 90 روز قرار گرفتند. سپس رفتار اضطرابی حیوانات بوسیله Elevated plus maze وTerritory Discrimination test سنجیده شد. برشهای متوالی کرونال از آمیگدال به ضخامت 25 میکرون تهیه و از هر دو برش یکی انتخاب و حجم هسته های آمیگدال با استفاده از اصل کاوالیه تعیین گردید.
نتایج نشان داد که رتهایی که در معرض استرس صوتی بودند ورودهای کمتری به بازوهای باز ماز بعلاوه مرتفع داشته و مدت زمان کمتری را در این بازو گذراندند.همچنین در آزمون تشخیص قلمرو گروه استرس صوتی تاخیر بیشتری در ورود به بخش بیگانه داشتند. حجم هسته جانبی آمیگدال حیوانات گروه استرس صوتی نسبت به حیوانات شاهد بطور معنی داری بیشتر بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که مواجهه مزمن با سر و صدا باعث افزایش اضطراب و نیز حجم هسته مرکزی آمیگدال رت می شود. این تحقیق تجربی، نگرش مفیدی در درک برخی از جنبه های پاتوفیزیولوژی اختلالات اضطرابی ناشی از استرس صوتی ارائه می کند.