بررسی تاثیر سیستم هیدرولیک فرمان خودرو بر کاهش ارتعاش منتقله به دست و بازوی رانندگان

ارتعاش بدن بویژه ارتعاش دست – بازو، یک فاکتور کلیدی در ایجاد عدم آسایش راننده است که می تواند مقدمه ایجاد بیماری های شغلی مرتبط و حوادث رانندگی باشد. در این مطالعه تاثیر سیستم هیدرولیک فرمان بر ارتعاشات منتقله به دست و بازوی راننده بررسی شده است.
این مطالعه مقطعی به روش نمونه گیری آسان، در دو گروه خودروی کاملا همسان (15 خودرو با فرمان هیدرولیک و 15 خودرو غیرهیدرولیک) انجام شد. اندازه گیری ارتعاش فرمان در سه محور و در سه حالت معین حرکت خودرو با استفاده از دستگاه ارتعاش سنج Bruel & Kjaer- 2231 انجام شد. نتایج با کمک نرم افزار SPSS و آزمون های تی و آنالیز واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
محور شتاب موثر برتر در دو نوع خودرو و در سه حالت اندازه گیری، محور Y به دست آمد. مقایسه نتایج با استاندارد 4 ساعته نشان داد در تمامی موقعیت های اندازه گیری شده شتاب موثر (rms) کمتر از حدود مجاز مواجهه و حدود است (05/0P<) ولی در مقایسه با مقادیر استاندارد 8 و 16 ساعته تعدادی از موقعیت ها بیش از حدود مجاز و مراقبت (05/0P<) و تعدادی نیز دارای اختلاف معنی داری نبودند(05/0P≥) آنالیز واریانس دو طرفه نشان داد متغیرهای سیستم فرمان، سرعت و دنده، به تنهایی، همزمان و با اثر مشترک بر میزان ارتعاش منتقله به دست – بازوی راننده موثرند (05/0P<).
برخلاف ارتعاش تمام بدن که محور برتر شتاب، محور Z است، در ارتعاشات فرمان، محور برتر، محور Y می باشد و فرمان های هیدرولیک می توانند به نحو موثری از انتقال ارتعاشات را به دست و بازوی راننده جاوگیری کنند و در خودروهای فاقد فرمان هیدرولیک کاهش ساعات کار می تواند به عنوان یک ابزار مدیریتی مفید مد نظر قرار گیرد.