چیستی سرمایه فرهنگی بسیجیان

نظریه سرمایه فرهنگی، نوعی نگاه جدید و موسع به مفهوم سرمایه است که آن را از چنبره محدوده های تجاری و اقتصادی بیرون کشیده، به اشکال دیگری در عرصه های اجتماعی و فرهنگی توسعه می دهد. این نظریه اولین بار توسط پیر بوردیو در سال 1964 مطرح شد. اما شکل گیری آن را بایستی در پیشینه های جامعه شناسی کلاسیک و در افکار اندیشمندانی چون: مارکس، دورکیم، وبر و زیمل جستجو کرد. تعاریف متنوعی از سوی صاحب نظران در این موضوع ارائه شده است که هر کدام از زاویه ای و دیدگاهی خاص به این مقوله اشاره کرده اند. از نگاه بوردیو، سرمایه فرهنگی دارای سه بعد تجسدی، عینیت یافته و نهادینه شده است. چیستی سرمایه فرهنگی و تعیین ابعاد مولفه ها وشاخصهای آن، به اقتضا و تناسب هر جامعه، میزان و معیاری برای سنجش وضعیت و کیفیت فرهنگ آن جامعه بوده، زمینه ای برای شناسایی و دستیابی به راه های ارتقای آن است. لذا بررسی چیستی سرمایه فرهنگی بسیجیان اقدامی است در جهت سنجش، تعمیم و ارتقای سرمایه فرهنگی بسیجیان در جامعه.
مطالعه و بررسی چیستی سرمایه فرهنگی بسیجیان بایستی با توجه به مباحث جامعه شناسی فرهنگ و با تاکید بر ریشه ها و ویژگی های فرهنگ و تفکر بسیجی در قالب ابعاد مولفه ها و شاخصه های آن بومی شود. از این نگاه، سرمایه فرهنگی بسیجیان دارای دو بعد معنوی و مادی است که هر یک از این ابعاد دارای مولفه ها و شاخصه های مربوط به خود بوده، با این مشخصات سرمایه فرهنگی بسیجیان تعریف می شود.