تاثیر درآمد های نفتی بر راهبرد دفاعی ایران پهلوی

دوران حاکمیت خاندان پهلوی از دیدگاه های گوناگون با نظام و نظامی گری آمیخته است. ازابتدای استیلای این سلسله بر این سرزمین همواره رویکردهای نظامی مآبانه و ارتشی درامور مختلف هم دخیل بوده اند و هم در حاکمیت از رجحان برخوردار بودند. موسس سلسله پهلوی به نوعی با کودتای نظامی طومار قاجاریه را در هم پیچید و باحمله نظامی دیگری که می توان از آن به عنوان کودتا یاد کرد سلطنت را به پسرش منتقل نمود. از این جهت می توان اهمیت ارتش در دوران پهلوی را بسیار مهم و تاثیرگذار ارزیابی کرد. به سادگی می توان چنین بیان نمود که توسعه، تجهیز و روزآمد کردن ادوات و نیروهای نظامی همواره در اندیشه های محمدرضا پهلوی حضور پررنگی داشته است.
اما به هیچ روی نمی توان نقش محوری افزایش در آمدهای نفتی را نادیده انگاشت و انکار نمود. ارتش ایران هر روز پیشرفته تر جلوه می کرد و همه روزه بر فهرست بلند بالای تجهیزات آن افزوده می گردید. همه اینها از یک سو و روابط رو به گسترش ایران و ایالات متحده آمریکا از سوی دیگر می توانست با آموزش نیروی انسانی ایران را به ماشین جنگی شکست ناپذیر منطقه بدل سازد. به هرحال پرسش اساسی را می توان اینگونه طرح نمود که اساسا آیا افزایش ناگهانی درآمدهای نفتی در واپسین سالهای حاکمیت پهلوی در دهه 1350 در پیشرفت تسلیحاتی و تجهیزات ارتش ایران نقشی داشته است؟ چگونه می توان به عمق این تاثیرات پی برد؟
آری، ساختار فردی حاکمیت ایران در کنار افزایش در آمدهای ناشی از فروش نفت به یکباره ارتش ایران را به پیشرفته ترین ماشین جنگی منطقه تبدیل نمود که درکنار تسلیحات پیشرفته نظامی، افسرانی آموزش دیده و مجرب نیز در اختیار داشت. ساختار تصمیم سازی دربار که زیر نظر مستقیم و مداوم شاه کنترل میگردید اکنون با در اختیار داشتن منابع سرشار مالی سعی در عملی ساختن نقشه های سالهای نه چندان دور خود داشت که تاحدودی نیز محقق گردید.