اوضاع اقتصادی ایلخانان در عصر گیخاتو(694-690 ه.ق)

دوره تقریبا چهار ساله ایلخانی گیخاتو، بحران مالی و نابسامانی در امور اقتصادی به همراه داشت. وی به امور مهم کشور اهمیت چندانی نمی داد و بیشتر اوقات به خوشگذرانی می پرداخت. از این رو، اداره اوضاع مملکت در دست امیران و به ویژه وزیرش، صدرالدین زنجانی، قرار داشت. بذل و بخشش های بی رویه گیخاتو و صدرالدین، به همراه شیوع بیماری دامی به نام «یوت» و وضعیت نابسامان مالیاتی، خزانه دولتی را با مشکل مواجه کرده بود. کوشش های صدرالدین برای پر کردن خزانه، انتشار چاو-پول کاغذی- را به دنبال داشت؛ که این مساله اوضاع اقتصادی را وخیم تر کرد. وضعیت مالیاتها که درست تقویم نشده بود، بر اوضاع کشاورزی، بازرگانی و تجارت تاثیر منفی گذاشت. اگر وضعیت مالی، پولی، تجارت و بازرگانی و کشاورزی را از مولفه های اقتصاد بدانیم؛ در دوره مورد بحث، به علت عدم توجه به این مولفه ها، اقتصاد ایران با بحران مواجه بود. این کار بر آن است تا اوضاع اقتصادی دوره گیخاتو را با شیوه پژوهش تاریخی بررسی کند.