اثرات روش ذخیره نزولات آسمانی و دور آبیاری روی رشد و استقرار اولیه نهال های کهور ایرانی و کنار در جنوب بلوچستان

برای تعیین مناسب ترین روش ذخیره نزولات و دور آبیاری روی رشد و استقرار اولیه دو گونه درختی، به منظور جنگلکاری در مناطق جنوب استان سیستان و بلوچستان، این تحقیق در منطقه دشتیاری چابهار به اجرا درآمد. آزمایش بصورت طرح آماری کرت های خرد شده (split-plot) در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی پنج سال روی دو گونه کهور ایرانی (Prosopis cineraria) و کنار (Ziziphus spina-christi) اجرا شد. فاکتور اصلی روش ذخیره نزولات در دو سطح (تورکینست و بند خاکی) و فاکتور فرعی دور آبیاری در سه سطح (10، 20 و 30 روز) بود. تیمارهای بند خاکی و دور آبیاری 20 روزه با توجه به شرایط رایج در منطقه به عنوان تیمار شاهد انتخاب شدند. نتایج آزمایش نشان داد تیمار دور آبیاری 10 روزه مناسب ترین تیمار آبیاری برای استقرار گونه ها بود و باعث درصد زنده مانی بالاتر و صفات رویشی و استقرار بهتر نهال ها شد. گونه کهور ایرانی از نظر زنده مانی و استقرار نسبت به گونه کنار شرایط مناسب تری داشت. تیمار ذخیره نزولات به روش تورکینست و بند خاکی، از نظر تاثیر روی زنده مانی و سایر صفات گونه های کاشته شده در بسیاری موارد معنی دار نبود، اما از نظر تاثیر روی صفات رویشی و استقرار گونه ها، روش ذخیره نزولات به شیوه بند خاکی موثرتر بود.