بررسی ارتباط بین تنیدگی و حوادث شغلی در دستیاران پزشکی

تنیدگی شغلی می تواند تاثیر مستقیم بر وقوع حوادث حین کار و رفتارهای ناایمن افراد داشته باشد. در این مطالعه سعی شد ارتباط بین تنیدگی شغلی و حوادث شغلی در دستیاران پزشکی شاغل در بیمارستان های منتخب زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مورد بررسی قرار گیرد.
این مطالعه مورد– شاهدی، در سال 1391 در دستیاران شاغل در 4 بیمارستان منتخب اجرا گردید. 50 نفر از افراد دارای حادثه شغلی با 50 نفر شاهد از نظر داشتن استرس شغلی مقایسه گردید. استرس شغلی با کمک پرسشنامه اسیپو در 6 حیطه مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل ها با استفاده از نرم افزار SPSS نگارش 20 انجام شد. برای مقایسه میانگین ها از آزمون من ویتنی و برای مقایسه نسبت ها از آزمون کای دو استفاده شد.
بیشترین فراوانی حادثه شغلی در گروه مورد مربوط به آسیب با سوزن بود پس از آن، تماس با خون و مایعات بدن بیماران و آسیب دیدگی و کوفتگی به دلیل وسایل موجود در بخش در رده های بعد قرار داشتند. بین نمره استرس دو گروه، بجز در حیطه های بی کفایتی نقش و مسئولیت، تفاوت معنی دار مشاهده شد. بالاترین نسبت شانس نیز در حیطه دوگانگی نقش (8.36OR=) دیده شد.
به دلیل اجتناب ناپذیر بودن برخی از عوامل استرس زا در حرفه پزشکی و لزوم پیشگیری از آثار روانی و رفتاری استرس، به کارگیری تمهیدات و اقداماتی در جهت بهبود کیفیت زندگی کاری و نیز آموزش روش های مقابله ای از جمله وظایف مدیران گروه، و بیمارستان می باشد.