جذب زیستی اورانیم از محلول های آبی با استفاده از سویه ی مرجع و بومی قارچ آسپرژیلوس نیجر زنده

از دو سویه ی بومی و مرجع قارچ آسپرژیلوس نیجر زنده برای حذف زیستی فلز سنگین اورانیم از محلول های رقیق آبی استفاده شد. تاثیر pH (3-7)، غلظت اولیه ی فلز (10-500 میلی گرم بر لیتر)، زمان (30 -1440 دقیقه) و زیست توده ی خشک (5/0-5 گرم بر لیتر) بررسی شد. جذب زیستی بیشینه در 5=pH و برابر 30/82 و 19/74 درصد برای سویه ی، به ترتیب، مرجع و بومی به دست آمد. جذب بیشینه در غلظت اولیه ی 500 میلی گرم بر لیتر اورانیم و برای دو سویه ی مرجع و بومی قارچ به ترتیب، 105 و 5/143 میلی گرم اورانیم بر گرم زیست توده ی خشک بود. واکنش زیستی، در مدت 60 و 120 دقیقه برای سویه ی به ترتیب، مرجع و بومی به تعادل رسید. ظرفیت جذب بیشینه در مقدار 2 گرم بر لیتر زیست توده ی خشک برای هر دو سویه ی قارچ به دست آمد. مدل لانگمویر داده های به دست آمده برای هر دو سویه ی مرجع و بومی را با 2R، به ترتیب، برابر با 9972/0 و 9979/0 به خوبی برازش نمود. با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که سویه ی مرجع زیست توده ی زنده ی آسپرژیلوس نیجر نسبت به سویه ی بومی آن توانایی بیش تری در حذف فلز اورانیم از محلول های آبی دارد.