چشم انداز نفت ایران بعد از توافق ژنو

امنیت انرژی از جمله مواردی است که مستقیما با دولت ها در واحدهای سیاسی سروکار دارد. گرچه بنگاه های بزرگ بین المللی نفت و گاز نیز در این زمینه نگرانی های خاص خود را دارند، اما انرژی و تامین آن از جمله دغدغه های همیشگی حکومت ها و دولت هاست. پایداری سیستم های مربوط به حامل های انرژی، از جمله شبکه برق هر کشور از نگرانی های اصلی هر حکومتی است.
مانند هر کالای اقتصادی دیگر، منابع انرژی کمیاب اند و همچنین در حال کمیاب ترشدن در طول زمان، به خصوص منابع انرژی پایان پذیر همچون نفت، گاز و ذغال سنگ که به نظر می رسد ذخایر آن بدون هیچگونه تردیدی رو به افول است. این خود باعث رقابت در بازار و بالارفتن قیمت های اینگونه انرژی ها می شود. موضوع ژئوپلیتیک در منابع نفت و گاز دارای اهمیت فراوانی است. درحالی که مراکز عمده مصرف این دو ماده در گذشته عمدتا غرب صنعتی و درحال حاضر کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی و شرق آسیا هستند، ذخایر عمده نفت خام جهانی در خاورمیانه و به خصوص در عربستان سعودی، ایران، عراق و کویت متمرکز است. دوقطبی بودن موضوع تولید و مصرف گاز روشن تر است. دو کشور روسیه و ایران به تنهایی 40 درصد ذخایر ثابت شده گاز جهانی را در اختیار دارند، درحالی که جمع کثیری از کشورهای جهان برای استفاده از انرژی با پیامدهای کمتر زیست محیطی به گاز طبیعی روی آورده اند.