ارزیابی رویش شعاعی درختان زربین با استفاده از دانش گاه شناسی درختی در رویشگاه طبیعی آن

درختان با داشتن دیر زیستی بالا، قادرند تاثیرات طولانی مدت شرایط اقلیمی را بر پهنای حلقه های رویش خود منعکس کنند. در این پژوهش سعی شد تاثیر متغیرهای اقلیمی (بارندگی و دما) بر رویش شعاعی سالیانه زربین در رویشگاه علی آباد کتول گرگان بررسی شود. در این تحقیق از 23 درخت زربین (Cupressus sempervirens var. horizontalis)، نمونه های رویشی در ارتفاع برابر سینه، با استفاده از مته سال سنج استخراج شد. پهنای دوایر سالیانه نمونه ها بعد از آماده سازی، با استفاده از میز اندازه گیری (LINTAB 6)، همراه با برنامه (TSAPWIN)، با دقت 01/0 میلی متر اندازه گیری شد. تاریخ گذاری و تطبیق نمونه ها انجام گرفت و بیشترین و کمترین مقدار ضرایب درصد تطابق واریانس ها (GLK) در بین نمونه ها، 8/75 و 2/59 درصد به دست آمد. میانگین مقادیر پهنای دوایر سالیانه استاندارد و شاخص زربین محاسبه شد. طول گاه شناسی اصلی حاصل 244 (2010-1767) سال تعیین شد. رابطه رویش و اقلیم با استفاده از روش تابع پاسخ مشخص کرد که حداقل دمای ماه فوریه در فصل رویشی پیشین، مهم ترین عامل اقلیمی تاثیر گذار بر رشد زربین است. بررسی سال های شاخص نشان داد که حداقل فاصله زمانی وقوع احتمالی رویداد های خشک اقلیمی، یک سال و حداکثر شش سال در منطقه است. این تحقیق مشخص کرد که همواره عامل محدود کننده رشد در ارتفاعات پایین بارندگی نیست، بلکه دما نیز در این ارتفاعات نقش خود را آشکار می کند. بررسی بیشتر سایر گونه ها می-تواند درستی نتیجه این تحقیق را اثبات یا رد کند.