اثر یک دوره تمرین استقامتی بر سطح IL-8 سرم و حجم تومور در موش های حامل تومور پستان

تمرین ورزشی اثر پیشگیرانه و کمک درمانی بر سرطان پستان دارد. هدف پژوهش حاضر مطالعه ی اثر تمرین استقامتی بر غلظت IL-8 سرم و حجم تومور موش های حامل تومور پستان بود.
40 موش بالب سی ماده به شکل تصادفی در چهار گروه ورزش تومور ورزش (ETE)، ورزش تومور استراحت (ETR)، استراحت تومور ورزش (RTE) و استراحت تومور استراحت (RTR)، قرار گرفتند. برای توموری کردن موش ها از رده ی سلولی MC4-L2 استفاده شد. تمرین استقامتی پیش از ایجاد تومور به مدت 8 هفته اجرا شد. در دو هفته ی اول، شدت 50 درصد VO2max بود که در هفته ی هشتم به 75 درصد VO2max رسید. پس از ایجاد تومور تمرین استقامتی با شدت 50 - 65 درصد VO2max و به مدت 6 هفته اجرا شد. میزان IL-8 سرم با روش الایزا اندازه گیری شد.
اختلاف معنی داری بین میانگین IL-8 سرم و حجم تومور بین گروه های پژوهش وجود داشت (0001/0P=). اختلاف معنی داری بین گروه هایی که تمرین استقامتی انجام می دادند (ETE،RTE) و گروه های دیگر (ETR،RTR) دیده شد. همبستگی معنی داری بین سطح IL-8 سرمی با حجم تومور بین گروه های پژوهش دیده شد (05/0

نتیجه گیری

تمرین استقامتی با شدت متوسط موجب کاهش حجم تومور می شود. IL-8 در رگ زایی و رشد تومور نقش دارد و کاهش سطح سرمی IL-8 می تواند از دلایل کاهش حجم تومور باشد. به علت کاهش غلظت IL-8 سرمی در گروه هایی که پس از سرطانی شدن تمرین می کردند، می توان گفت تمرین های استقامتی علاوه بر نقش پیشگیرانه، دارای نقش کمک درمانی در سرطان های وابسته به گیرنده ی استروژن هستند.