ارزیابی اثرات ذخیره حرارت و رطوبت در لباس و اصلاح مدل گایج برای پیش بینی احساس حرارتی و پاسخ های فیزیولوژیکی بدن

تاکنون مدل های آسایش حرارتی زیادی برای پیش بینی پاسخ حرارتی بدن به تغییر در شرایط فردی و محیطی ارائه شده است که در این میان مدل گایج به دلیل تخمین پاسخ های فیزیولوژیکی و احساس حرارتی افراد در شرایط گذرا به یکی از پرکاربرد ترین مدل های آسایش حرارتی تبدیل شده است. این مدل اگرچه از سازوکار های گذرا برای تعیین دمای مرکز بدن و دمای سطح پوست استفاده می کند، اما در ساختار آن از فرضیات ساده کننده ای نظیر پایا بودن انتقال حرارت و رطوبت در لباس و نادیده انگاشتن اینرسی حرارتی و جرمی در لباس استفاده شده است. به نظر می رسد که این فرضیات ساده کننده تا حدودی با ساختار گذرای مدل گایج که مهم ترین حسن آن نیز محسوب می شود، در تضاد است. این پژوهش با بررسی سازوکار های مختلف برای انتقال انرژی و رطوبت در لباس (انتقال انرژی پایا- انتقال جرم پایا، انتقال انرژی گذرا- انتقال جرم پایا و انتقال انرژی گذرا- انتقال جرم شبه گذرا) تلاش می کند میزان انحراف پاسخ حرارتی پیش بینی شده توسط این مدلسازی ها را از مقادیر برآمده از کارهای تجربی بررسی نماید. نتایج بدست آمده حاکی از بهبود مدلسازی با در نظر گرفتن اثرات گذرای انتقال انرژی و شبه گذرای جرم در لباس است.