مروری بر استفاده از روش پرفیوژن کبدی در مطالعات سم شناسی

با استفاده از سیستم پرفیوژن کبد جدا شده، سلول ها به طور مستقیم در مجاورت غلظت های مختلفی از ترکیبات شیمیایی قرار می گیرند و پاسخ های بیوشیمیایی مانند تغییرات آنزیمی و پاتولوژی قابل ارزیابی است. از نظر تسریع در پاسخ های یاده شده، پرفیوژن کبدی در مطالعات سم شناسی به عنوان یک روش قابل قبول محسوب می شود.
قابلیت زیست کبدی از طریق مشاهده رنگ آن (قهوه ای روشن)، تنظیم سرعت پرفیوژن و تنظیم دما در 37 درجه سانتی گراد و کنترل PH تعیین می شود. بعد از بیهوشی کامل، حفره شکمی حیوان باز شده و بافر از طریق ورید باب وارد شده و در سلول های کبدی جریان می یابد. مایعات خروجی از طریق ورید خروجی (Inferiorvena cava) جمع آوری شده و پاسخ های بیوشیمیایی مورد ارزیابی قرار می گیرد.
تغییرات آنزیم های ترانسفراز(ALT، AST) به عنوان معیار تغییرات بیوشیمیایی به منظور ارزیابی آسیب های کبدی ناشی از داروی ها مانند ایزونیازید (INH) و سموم حیوانی و گیاهی کاربرد وسیعی دارد. مواد تجمع یافته در کیسه صفرا نمونه های ارزشمند برای ارزیابی سطح گلوتاتیون GSH)) می باشند. ریزبینی نمونه های پرفیوژ شده بافت از نظر شاخص های پاتولوژی مانند نکروز فیبروز، سلولاریته و... نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند.
مطالعه تغییرات آنزیم های ALT، AST و ارزیابی سطح GSH و ریزبینی نمونه در روش پرفیوژن کبدی موجب شده تا آن در مطالعات سم شناسی ارزشمند باشد.