بررسی میزان چرخش به خارج قطعه فمور در تعویض مفصل زانو در بیماران مبتلا به واروس شدید: مقایسه دو روش خط لقمه ای خلفی (PCL) و محور لقمه ای (TEA)

پیش تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمه ای ران (posterior condylar line) و محور بین لقمه ای (transepicondylar arthroplasty) می باشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.
در یک مطالعه گذشته نگر، 42 بیمار با واروس شدید به طور تصادفی در دو گروه TEA (گروه 1) و PCL (گروه 2) قرار گرفتند و میزان چرخش قطعه فمورال در گروه 1 با روش PCL در گروه 2 با روش تعیین گردید. میزان خوردگی کندیل مدیال فمور حین عمل ثبت شد. بعد از 12ماه برای بیماران سی تی اسکن انجام و زاویه بین حد خلفی کندیل فلزی پروتز فمور و محور بین کندیل در دو گروه اندازه گیری شد. میزان خمیدگی زانو در دو گروه مقایسه گردید. پس از یک سال پرسشنامه «وومک» برای دو گروه تکمیل و نتایج مقایسه شدند.
در هر دو گروه جنس زن غالب بود (81% در گروه 1، 85/7% در گروه 2). خوردگی قابل توجهی در کندیل مدیال فمور در دو گروه وجود نداشت. میزان نمره پرسشنامه «وومک» در گروه یک 17/51±71/4 و در گروه دو 15/48±72/07 (0/9=p) و میزان چرخش به خارج با محاسبه زاویه پیچ خوردگی کندیل در گروه یک 1/74±3/35 و در گروه دو 1/7±1/9 بود (0/009=p).
علی رغم عدم پیچ خوردگی کندیل مدیال فمور، استفاده از TEA چرخش به خارج بیشتری را نسبت به PCL در بیماران واروس شدید ایجاد می کند.