تاثیر سیاست های آمریکا و فرانسه بر روابط جمهوری اسلامی ایران و لبنان (مطالعه موردی: جنگ 33 روزه)

پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران و ایجاد جنبش مقاومت حزب الله با الگوگیری از اندیشه ها و ایدئولوژی انقلاب اسلامی در لبنان، روابط جمهوری اسلامی ایران و این کشور گسترده تر از گذشته شد. موقعیت ژئوپلتیک، نزدیکی جغرافیایی به سرزمین های اشغالی، حضور در خط مقدم مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی و وجود قرابت های فرهنگی به ویژه حضور شیعیان موجب شد که لبنان از جایگاه ویژه ای در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برخوردار باشد. اما از طرف دیگر قدرت های فرامنطقه ای، به ویژه کشورهایی مانند فرانسه و آمریکا، نیز با بهانه های مختلف درصدد حفظ و توسعه نفوذ خود در این کشور بوده اند. فرانسوی ها در دوران استعمار قیمومیت این کشور را داشتند. آن ها هنوز هم تلاش دارند در تحولات سیاسی این کشور نقش داشته باشند. برخی نخبگان سیاسی و تکنوکرات های لبنانی نیز به فرانسه گرایش دارند. آمریکا نیز حضور فعالی در این کشور داشته و همواره درصدد حفظ منافع و کاهش نفوذ رقبا به ویژه جمهوری اسلامی ایران و کاستن فشار به رژیم صهیونیستی بوده است. فرانسه و آمریکا نفوذ ایران را در منطقه به عنوان تهدید منافع خود می دانند. در نتیجه با هرگونه حرکتی که باعث تقویت نقش و نفوذ بیشتر ایران در لبنان شود، به شدت مخالف هستند. در زمان آغاز جنگ 33 روزه در تابستان 2006 نیز آن ها با هدف تضعیف محور مقاومت و کاهش نفوذ ایران در لبنان سیاست های هماهنگی را در حمایت از رژیم صهیونیستی اتخاذ کردند تا روابط ایران و دولت لبنان را تحت تاثیر قرار دهند. این مقاله سیاست ها، منافع و اهداف آمریکا و فرانسه در لبنان به ویژه در زمان جنگ 33روزه و پیامدهای آن بر روابط جمهوری اسلامی ایران و دولت و ملت لبنان را مطالعه می نماید.