تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی مردان سالمند

هدف از انجام مطالعه ی حاضر، تعیین تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی سالمندان مرد غیرفعال بود.

تعداد 37 نفر از سالمندان بالای 60 سال که از لحاظ بدنی سالم بودند، پس از گرفتن پیش آزمون ها، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: 1)گروه تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن نرم(12نفر)، 2) گروه تمرین هوازی دوچرخه سواری(13نفر) و 3)گروه کنترل(12نفر). سپس گروه های1 و2 که گروه های تجربی تحقیق بودند به مدت 8 هفته، هر هفته 3جلسه(یک روز استراحت در بین هر دو جلسه ی تمرینی) و هر جلسه به مدت 45دقیقه در دو تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن و نیز تمرین هوازی دوچرخه سواری با شدت 60درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. گروه3(کنترل) در طول اجرای طرح، به فعالیت های روزمره ی خود می پرداخت و تمرین ورزشی خاصی را انجام نمی داد. پس از پایان دوره ی تمرینی، همه ی افراد در جلسه ی پس آزمون شرکت کردند. برای سنجش زمان واکنش ساده و انتخابی از دستگاه الکتریکی سنجش زمان واکنش استفاده شد. جهت بررسی اثر تمرین بر متغیرهای وابسته تحقیق و نیز بررسی تفاوت های بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه (ANCOVA) استفاده شد(05/0P≤).

نتایج تحقیق نشان داد که اعمال برنامه های تمرینی در هر دو گروه تجربی تحقیق در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود معنادار در زمان واکنش ساده و انتخابی آزمودنی ها شد. همچنین نتایج نشان داد که بین دو روش تمرینی تحقیق در اثرگذاری بز زمان واکنش ساده و انتخابی اختلاف معنی داری وجود ندارد.

با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود که مربیان، سازمان ها و نهادهایی که با سالمندان سروکار دارند از تمرین های دوچرخه سواری و پیاده روی و سایر تمرینان هوازی جهت کاهش خطر افتادن این افراد استفاده کنند.