موقعیت ساختاری در بلاغت قرآن با نگاهی به آیاتی در مورد رزق

عنایت به موقعیت های بیان در بنای انگاره سخن، مهم ترین رکن بلاغت در گفتار و نوشتار به شمار می رود؛ بلاغت ساختار قرآن کریم که بی گمان از روشن ترین لایه های اعجاز آن در میدان تحدی است، با توجه به رسالت اصلی آن بیدارگری و هدایت بخشی از این شگرد انکارناپذیر جدا نیست. نوشته پیش روی، به بررسی گوشه ای از شواهد بی شمار قرآنی در راستای توجه به موقعیت ها و فضاهای سخن به دنبال جست وجوی پاسخ به این پرسش اساسی است که: راز تکرار مضامین قرآنی در عین گونه گونی زوایای ساختاری در چیست؟ در این راستا بخش هایی از آیات قرآن که قبض و بسط رزق در آنها مطرح شده مورد بررسی قرار گرفته اند. بخشی از یافته های این جستجو، عبارت است از: 1) نکته های بلاغی که در جایگاه ویژه هر یک از ساختارهای متفاوت و مشتمل بر مضامین مشترک در آیات مورد بحث وجود دارد؛ 2) نظریه دیرآهنگ نظم قرآن و پیوندهای بلاغی در ساختار آیات، حقیقتی است جدی که پیگیری آن در قرآن کریم می تواند درهای تازه ای از ساحت های بلاغی و زیبایی شناختی این کتاب الهی را پیش روی کاوشگران بگشاید.