مقایسه تاثیر دو روش آموزشی چهره به چهره و الکترونیکی بر اضطراب بیماران سکته حاد قلبی

کمبود آگاهی در مورد بیماری سکته حاد قلبی و مراقبت ها و درمان های مرتبط با آن موجب بروز اضطراب و تنش در این بیماران می گردد. به کارگیری شیوه آموزشی مناسب می تواند در تعدیل اضطراب این بیماران موثر باشد. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه تاثیر دو شیوه آموزش چهره به چهره و الکترونیک بر اضطراب آشکار بیماران بستری سکته حاد قلبی انجام گرفته است. مطالعه حاضر به صورت تجربی در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های رسول اکرم، امام خمینی و بهارلوی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 91-1390 انجام گرفته است. تعداد نمونه های مورد پژوهش 105 بیمار بوده که به شیوه بلوک بندی در سه گروه 35 نفره (چهره به چهره، الکترونیک و شاهد) قرار داده شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه اضطراب موقعیتی اشپیل برگر بوده است. محتوای آموزشی یکسان در مورد سکته حاد قلبی، درمان ها و مراقبت های لازم مرتبط با آن به صورت چهره به چهره و الکترونیکی به گروه های مداخله ارایه شد. میزان اضطراب بیماران 1 ساعت قبل و 6 ساعت بعد از آموزش در هر سه گروه اندازه گیری و مقایسه شد. داده ها با آمار توصیفی و آزمون های آماری تی زوجی و آنالیز واریانس یک طرفه در نرم افزار SPSS v.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد تاثیر دو شیوه آموزش چهره به چهره و الکترونیکی بر کاهش میزان اضطراب بیماران مشابه بوده و میانگین نمره اضطراب آنان تفاوت آماری معنادار نداشته است (946/0= p). همچنین این دو شیوه در مقایسه با گروه شاهد موجب کاهش معنادار میانگین اضطراب بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی شده است. یافته های مطالعه موید آن است که هر دو شیوه آموزش چهره به چهره و الکترونیک به طور معناداری در کاهش اضطراب آشکار بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی موثر هستند. با توجه به اثرات مثبت آموزش چهره به چهره و الکترونیک در کاهش سطح اضطراب بیماران و اهمیت این مساله در امر مراقبت از بیماران قلبی، پیشنهاد می شود پرستاران بالینی از این دو شیوه آموزشی با توجه به شرایط و ترجیح مددجو استفاده نمایند.