منطقه بندی شیمیایی آمفیبول های کلسیک سنگ های حدواسط توده ی گرانیتوئیدی میشو، شمال غرب ایران

توده ی گرانیتی میشو در جنوب غرب مرند، شمال غرب ایران (استان آذربایجان شرقی) و دامنه ی شمال غربی کوه های میشو رخنمون داشته و در سنگ های سازند کهر تزریق شده است. این توده از لحاظ سنگ شناسی در برگیرنده ی طیفی از سنگ های نفوذی حدواسط شامل گرانودیوریت، کوارتزمونزودیوریت و دیوریت است. کانی های اصلی تشکیل دهنده ی سنگ های منطقه شامل کوارتز، ارتوکلاز، پلاژیوکلاز، بیوتیت، آمفیبول و پیروکسن هستند. آمفیبول یکی از کانی های مهم این سنگ هاست. بر پایه ی نتایج حاصل از ریزپردازنده ی الکترونی آمفیبول های موجود در سنگ های این توده در گروه کلسیک قرار گرفته و از نوع مگنزیوهورنبلند، آکتینولیت هورنبلند و آکتینولیت هستند. از طرف دیگر این آمفیبول ها یک منطقه بندی شیمیایی از مگنزیوهورنبلند، آکتینولیت هورنبلند یا آکتینولیت با هسته هایی از آکتینولیت هورنبلند یا مگنزیوهورنبلند نشان می دهند. پیرامون آکتینولیتی و آکتینولیت هورنبلندی به صورت انبوهه های بلوری پیرامون مرکز شکل دار تا نیمه شکل دار آکتینولیت هورنبلند و مگنزیوهورنبلند دیده می شوند. بر پایه ی بررسی های کانی شناسی، هسته های بلوری در شرایط پایین گریزندگی اکسیژن تبلور یافته اند که با مقادیر پایین #Mg در آنها تائید می شود، در حالیکه مقادیر بالای #Mg در بخش های حاشیه ای بیانگر گریزندگی بالای اکسیژن حین تبلور آنهاست. از طرف دیگر هیچ شاهدی مبنی بر این که آکتینولیت یا آکتینولیت هورنبلند نتیجه ای از یک رویداد گرمابی نهایی باشد وجود ندارد، با این وجود می توان آن را نتیجه ای از واکنش های نیمه جامد کلینوپیروکسن در نظر گرفت.