آسیب شناسی جنبه های واژه شناسی در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید

اگر در شرح نهج البلاغه ی ابن ابی الحدید از جنبه ی لغت شناسانه به دقت نگاه افکنیم، خواهیم دید که شارح، اساس خود را بر شرح لغوی استوار ساخته است.
و از آنجا که نقد منصفانه و سازنده، مایه ی حفظ زبان در مقابل خطا و لغزش هایی است که ممکن است در مسیر تحول آن همگام با زمان بدان رسد وچون ابن ابی الحدید نیز همچون دیگر دانشمندان و نویسندگان، امکان خطا در فهم لغوی دارد، به ویژه که وی در شرح مفردات، شیوه ای اجتهادی به کار گرفته و صرفا به نقل صرف و تقلید اکتفا نکرده است،لذا نویسنده به بررسی شرح لغوی وی دست زده و برخی اشکالات را در این زمینه،یادآورشده است و به خطاهای لغوی شارح، اشاره کرده است که عمدتا ناشی از بی توجهی به متن اللغه و سیاق و عقاید کلامی و فروق اللغه و قواعد صرف و نحو است، علاوه بر اینکه نویسنده کوشیده است در طول نقد خود، جایگاه شارح و تسلط وی بر فنون مختلف علمی را نادیده نگیرد.