اثر تیمارهای غرقابی دائم و دوره ای بر رشد، صفات ریختی و فیزیولوژی نهالهای گلدانی یکساله بلندمازو در منطقه جلگه ای نور

به منظور بررسی رشد، مورفولوژی و تغییرات فیزیولوژیک نهال های یکساله و گلدانی بلندمازو، آزمایشی به صورت طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار و سه تیمار با مجموع 48 اصله نهال در رژیم غرقابی دائم، غرقابی دوره ای (دو هفته در میان به مدت 120 روز) و تیمار شاهد به مدت 120 روز در دانشکده منابع طبیعی نور انجام شد. نتایج آزمون حداقل تفاوت معنی دار (LSD) نشان داد که تنها غرقابی دائم باعث کاهش 19% در میزان زنده مانی نهال ها نسبت به شاهد شده است در حالی که زنده مانی نهال ها در شرایط غرقابی دوره ای نسبت به شاهد بدون تغییر مانده است که دلیل آن را می توان به تولید ریشه-های نابجا و زهکشی خاک نسبت داد که باعث افزایش تبادلات گازی محیط اطراف ریشه می شود. همچنین غرقابی باعث بوجود آمدن کاهش معنی دار در میانگین مشخصه های رویشی، بیوماس اندام ها و فعالیت های فیزیولوژیک نظیر فتوسنتز، هدایت روزنه ای، تعرق و پتانسیل آبی نهال ها گردید. این کاهش جز در طول ریشه دوانی و نسبت طول ریشه به ساقه، غرقابی دوره ای بیشتر از غرقابی دائمی بوده است. البته رویش قطری در شرایط غرقابی تناوبی به مراتب بیشتر از غرقابی دائم بود ولی نسبت به شاهد اندکی افزایش داشت که می توان علت آن را می توان به توسعه ابعاد سلول های آوندهای چوبی نسبت داد. به طور کلی براساس یافته های این تحقیق می توان اظهار داشت که نهال های بلندمازو تحمل نسبتا خوبی به شرایط غرقابی (به ویژه غرقابی دوره ای) نشان دادند. پیشنهاد می شود در عرصه های جنگلی تخریب یافته که در معرض شرایط غرقابی قرار دارند و یا مناطقی که زادآوری طبیعی این گونه در اثر شرایط غرقابی محدود می شود، چنین پژوهشهایی با نهال های بیشتر و در مراحل رویشی مختلف و دوره طولانی تر با این گونه و نیز گونه هایی با سرشت اکولوژیک مشابه انجام شود.