مقایسه میزان هدررفت خاک و رسوب برخی سازندهای زمین شناسی در گرادیان های پوشش گیاهی با استفاده از شبیه ساز باران (مطالعه موردی: مراتع ییلاقی بلده نور استان مازندران)

پوشش گیاهی، یکی از مهم ترین عوامل کنترل کننده فرسایش است و نقش مهمی در جلوگیری از هدررفت خاک دارد. از این رو، در این تحقیق، برای شناخت بهتر نقش پوشش گیاهی در برآورد میزان هدررفت خاک و رسوب در برخی واحدهای سنگی مراتع ییلاقی حوضه نوررود در استان مازندران از یک باران ساز قابل حمل در صحرا استفاده شد. با این هدف، از بین واحدهای سنگی منطقه، سنگ آهک دولومیتی سازند لار، ترکیبات ماسه سنگ میکایی، ماسه سنگ رسی، و شیل همراه با رگه های زغال سنگ سازند شمشک و ترکیبات توف سبز، شیل توفی، و شیل خاکستری تیره تا سبز همراه با سنگ های آتشفشانی سازند کرج به ترتیب با مقاومت های بالا، کم، و متوسط نسبت به فرسایش انتخاب گردیدند. در هر واحد سنگی نیز سه تراکم پوششی ضعیف، متوسط، و خوب شناسایی شد. در هر کدام از تراکم های پوششی، 3 تکرار با فواصل یک متر از هم مستقر گردید. در هر بار ایجاد بارندگی مصنوعی، ویژگی های سطحی پلات ها از نظر پوشش حفاظتی سطح خاک و مقادیر رواناب و رسوب اندازه گیری شد. با استناد به نتایج به دست آمده، حجم و وزن رسوب در تراکم پوششی ضعیف واحدهای سنگی با ترکیبات ماسه سنگی سازند شمشک بیش از واحد سنگی با ترکیبات توف، شیل همراه با سنگ های آتشفشانی سازند کرج و سنگ آهک دولومیتی لار مشاهده شد. همچنین، رابطه عکس و قوی بین افزایش تراکم پوشش گیاهی و حجم رواناب و رسوب وجود داشت که نشان دهنده تاثیر متقابل تراکم پوشش گیاهی و مقادیر تولید رواناب و رسوب است.