بررسی کنایه در شرف نامه نظامی

یکی از امکاناتی که شاعر می تواند نقش خیال انگیزی در شعر را به کمال برساند، کنایه است. حکیم نظامی گنجه ای، داستان سرای توانای قرن ششم، در آثار خود از کنایات، بهره فراوانی گرفته و همین عامل نیز موجب غنای تصاویر کنایی اشعار وی شده است.
شاعر با استفاده از انواع کنایه و با اندک بهره گیری از عناصر جنبی شعر، بیشترین معنی را به کلمه می دهد و بیشترین قدرت القا را به زبان می بخشد. این پژوهش انواع این کنایات و خصوصا کنایاتی که ویژه زبان نظامی می باشد را در چهار دسته کلی تقسیم کرده و مورد بررسی قرار داده است. بعضی از کنایات نظامی در اشعار سایر شاعران هم رایج بوده و برخی از آن ها از ابتکارات خاص اوست. وی با بهره گیری از کنایات جایگزینی مناسب برای واژه های ممنوعه پدید آورده است.