بررسی رابطه استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و هویت دینی کاربران

پژوهش حاضر، رابطه استفاده از شبکه های اجتماعی و هویت دینی کاربران را با استفاده از روش پیمایشی مورد مطالعه قرار داده است. این پژوهش، در دانشگاه های سطح شهر تهران، و در بین دانشجویان رشته ها و دوره های مختلف تحصیلی، صورت گرفته است. تحلیل یافته های این مطالعه که هویت دینی کاربران در پنج حیطه: احساس، باور و اعتقاد، روابط صمیمی با خانواده، عملکرد آموزشی والدین در حوزه دین و پای بندی والدین به ارزش ها و اعتقادات دینی مورد بررسی و ارزیابی قرار می دهد، نشان از آن دارد که صرف حضور و استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر تضعیف هویت دینی کاربران تاثیر معناداری ندارد؛ ولی نوع استفاده از این شبکه ها، از نظر استفاده کاربردی و یا تفریحی، مدت زمان طولانی حضور در این شبکه ها و همچنین هدف استفاده کاربران از این شبکه ها به علاوه طبقه و پایگاه اجتماعی آنان، در تضعیف هویت دینی کاربران و تمایل آنان در حرکت از هویت سنتی و اصیل دینی به سوی هویت بازتابی و مدرن تاثیرگذار بوده و حداقل این که هویت اصیل کاربران را در برخی از حیطه ها دچار تشکیک می کند. به نظر می رسد، پذیرش حضور در این شبکه ها، گریزناپذیر است؛ اما با یک آسیب شناسی جامع و برنامه ریزی درست و استفاده از همه ظرفیت های ارتباطی، می توان از آن به عنوان یک فرصت در جهت تقویت هویت دینی بهره جست.