مقایسه تاثیر آموزش به روش یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی

یادگیری خود تنظیمی یک رویکرد مهم آموزشی و پژوهشی است که تحت تاثیر باورهای انگیزشی قرار می گیرد. برخی روش های آموزشی بر باورهای انگیزشی و خود تنظیمی موثرتر است. پژوهش حاضر به منظور مقایسه تاثیر آموزش به روش یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر باورهای انگیزشی و راهبرد های یادگیری خود تنظیمی در دانشجویان انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی در دانشجویان کارشناسی پرستاری و مامایی ترم 6 (50 نفر) در درس مدیریت در نیم سال دوم تحصیلی 89- 1388 دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی 6 جلسه ی 2 ساعته اجرا گردید. دانشجویان بر اساس طرح بلوک تصادفی کامل در گروه های آموزشی یادگیری مشارکتی و سخنرانی قرار گرفتند. ابزار سنجش، پرسشنامه های روا و پایای باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی MSLQ پینتریچ و دی گروت (Pintrich & De Groot) و مشخصات دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی، من ویتنی، کای اسکوئر، آنالیز واریانس، تحلیل کوواریانس صورت گرفت.
میانگین خرده آزمون های باور های انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی در گروه یادگیری مشارکتی به طور معناداری بیش تر از گروه سخنرانی بود (05/0>p) و میانگین اضطراب امتحان در گروه یادگیری مشارکتی به طور معناداری کم تر از گروه سخنرانی بود (05/0p<).
با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می شود با به کارگیری روش های آموزشی فعال، باعث مشارکت بیش تر دانشجویان در موضوعات آموزشی شده تا زمینه برای افزایش باور های انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی فراهم گردد.