تولید پروکاریوتی پروتئین 2M ویروس آنفلوانزا در اتصال با پروتئین شوک حرارتی لیشمانیا ماژور به منظور دستیابی به یک واکسن کارآمد

ویروس های آنفلوانزا عامل عمده ی بیماری و مرگ و میر ناشی از بیماری های تنفسی در جهان به شمار می روند و واکسیناسیون، بهترین راه پیشگیری می باشد. به علت تغییرات آنتی ژنیک ویروس آنفلوانزا، بازآرایی هر ساله ی واکسن اجتناب ناپذیر است. یکی از روش های مقابله با این مشکل، طراحی واکسن با استفاده از آنتی ژن های حفاظت شده ی ویروس آنفلوانزا است. پروتئین 2M که در پوشش ویروس، کانال یونی را تشکیل می دهد و با تغییرات pH باعث ورود ویروس و ایجاد عفونت در سلول های میزبان می شود، در بین همه ی ویروس های آنفلوانزای A حفاظت شده است و هدف مناسبی برای تولید واکسن با ایمنی وسیع الطیف می باشد. در این مطالعه، به منظور تولید یک واکسن کارآمد، بخشی از ژن 70HSP (70Heat shock proteins) لیشمانیا ماژور به ژن 2M ویروس آنفولانزای 1N1H/A متصل شد و پروتئین نوترکیب کایمر در سیستم پروکاریوتی بیان گردید.
برای ساخت سازه ی بیانی، ابتدا ژن کد کننده ی HSP در پلاسمید a28pET در بین محل اثر آنزیم های BamHI و HindIII جای سازی گردید. سپس ژن 2M به روش PCR (Polymerase chain reaction) و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، تکثیر یافت و در محل اثر سایت آنزیمی BamHI در وکتور خطی و دفسفریله شده ی a28pET و در بالادست ژن 70HSP کلون گردید. پس از تعیین ترادف و تایید صحت کلونینگ، بیان پروتئین نوترکیب در سلول های 21BL مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج کلنی PCR و هضم آنزیمی صحت سازه های نوترکیب را تایید کردند. نتایج تعیین توالی نشان داد که ژن 2Mدر وکتور a28pET و در بالادست ژن 70HSP به طور صحیح و در قاب خواندنی دنباله ی هیستیدینی کلون شده است. تولید پروتئین های نوترکیب به روش وسترن بلات (Western blot) تایید گردید.
پروتئین های شوک حرارتی توانایی تحریک و ایجاد هر دو نوع ایمنی ذاتی و اکتسابی را دارند و اتصال آن به آنتی ژن هدف باعث افزایش پاسخ های ایمنی می شود. پروتئین کایمر تهیه شده در این مطالعه، پس از تخلیص می تواند به عنوان یک کاندیدای واکسن زیر واحدی مناسب برای پیشگیری از عفونت آنفلوانزا در نظر گرفته شود. برای بررسی اثرات ادجوانتی 70HSP لیشمانیا ماژور بر روی پروتئین 2M، ارزیابی ایمونوژنیسیتی آن در مدل های حیوانی در مطالعات آتی انجام خواهد شد.