رویکردهای سیاسی مکتب تفکیک؛ از تایید نابسامانی و عزلت گزینی تا مشارکت در مبارزات انقلاب اسلامی

مکتب تفکیک یکی از مکاتب فکری است که طی سال های اخیر در اندیشه شیعی و حوزه های علمیه اهمیت یافته است. این مکتب اساسا بیان نظریه ای معرفت شناختی و روش شناختی در خصوص چگونگی فهم متون دینی است که در آن بر تمایز سه روش معرفت دینی، یعنی نقل، فلسفه و عرفان از یکدیگر تاکید می شود. این مقاله درصدد پاسخ گویی به این پرسش است که مکتب تفکیک به چه رویکردهایی در حوزه سیاست منجر شده است. در پاسخ باید گفت مطالعه آثار بزرگان مکتب تفکیک نشان می دهد که آن ها علاقه چندانی به سیاست از بعد نظری نداشته و تالیفاتی در این باب از خود بر جای نگذاشته اند. تنها استثنا، محمدرضا حکیمی است، بیشتر آثار او دارای جنبه سیاسی و اجتماعی است. برجستگی اندیشه او توجه به قسط و عدالت اجتماعی است. در فرایند مبارزات انقلابی، رفتار سیاسی تفکیکیان در عمل، بسیار متنوع بوده است و از گوشه نشینی و حتی یافتن توجیه برای استمرار نابسامانی و ستم در دوران رژیم پیشین تا مشارکت در مبارزات سیاسی در خلال انقلاب اسلامی را در بر می گیرد.