راهبرد مدیریت دانش در رویکرد پلیس جامعه محور

امروزه مدیریت دانش سازمانی و فرایندهای آن را، به مثابه یک راهبرد ضروری و آینده نگر به منظور کسب مزیت رقابتی و حفظ بقاء و بهبود عملکرد فردی و سازمانی و به طور کلی تبدیل شدن به یک سازمان یادگیرنده در محیط های پویا و به شدت تغییرپذیر می دانند و سازمان ها به منظور دستیابی به مزایای آن، برای پیاده سازی مدیریت دانش تلاش می نمایند که در این راستا با چالش ها و الزاماتی رو به رو هستند سازمان پلیس به عنوان نهادی اجتماعی که حافظ جان و مال مردم است دارای وظایف و مسئولیت های متعددی است که تحقق هر کدام از آنها نیازمند به اخذ تصمیمات واقع گرایانه است که این امرتنها از طریق مدیریت دانش و اطلاعات تحقق پذیر است. مدیریت دانش با ساده سازی و اصلاح فرایند مشارکت، توزیع، ابداع یا آفرینش، گردآوری و درک دانش می تواند به تصمیمات نوآورانه در سازمان پلیس کمک کند و آن را از یک سازمان بوروکراتیک به سازمانی دانش محور، نوآور و روزآمد تبدیل سازد. از آنجایی که در یکی دو دهه گذشته رویکرد پلیس جامعه محور رشد قابل توجهی داشته به جرات می توان گفت هدف آن رسیدن به یکی از مهم ترین ملاک های اثربخشی و کارایی یعنی توانایی در کاهش احساس ناامنی و افزایش مشارکت شهروندان بوده است. به لحاظ نظری با توجه به اتخاد رویکرد پایین به بالا و شکل دهی و ارتقای مشارکت همگانی از طریق شناسایی و پیشگیری از وقوع جرم و توجه به افزایش رضایتمندی، می تواند احساس امنیت، تغییر دیدگاه های شهروندان به پلیس و در نهایت ارتقای کیفیت زندگی و تعامل با پلیس کمک کند. حال این نوشتار به دنبال این است که این رویکرد نسبتا فراگیر پلیس تا چه اندازه با الگوی ها دانش محوری انطباق داشته و تا چه اندازه می تواند پلیس را در این راه یاری رساند.