کنکاشی در ساختار زبانی و محتوایی سرودهای ملی (مطالعه ای تطبیقی کشورهای آسیایی و پنج عضو دائم شورای امنیت)

سرودهای ملی به عنوان متونی برساخته و نمادین از رویکردها و کانون های توجه کشورها همواره قابل تامل و بررسی بوده و هستند. این تحقیق برآن است تا به سرود ملی از منظر زبانشناختی در چارچوب تحلیل انتقادی گفتمان و نظریه ی گفتمان (تلفیقی از ابزارهای رویکرد ون دایک و نظریه ی لاکلاوموف) بپردازد. در این پژوهش می کوشیم به پرسش های زیر پاسخ دهیم: دال های مرکزی سرود ملی هر کشور چیست؟ شباهت ها و تفاوت های ساختارهای زبانی در سرودهای ملی این کشورها کدامند؟ به این منظور ترجمه ی فارسی سرودهای ملی 48 کشور آسیایی و نیز 5 کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد بررسی می شود. در این تحلیل از سرودهای ملی کشورهای آسیایی، 62 دال مرکزی که مورد توجه همه ی ملت هاست استخراج شد. ساختارهای زبانی این بررسی نشان می دهد که استفاده از زمان حال(%97) به طور معناداری بیشتر از دو زمان آینده(%65) و گذشته(%59) است. 12 کشور آسیایی (%25) در سرودهای ملی شان بر تقابل و قطبیت «ما» در مقابل «آن ها» تاکید ویژه دارند و 36 کشور باقیمانده (%75) فقط از خود می گویند و قائل به غیریتی در مقابل آن نیستند. فراوانی واژه های ایجابی در (%93) بیشتر از واژه های سلبی است. کاربرد واژه های سلبی در کشورهای توسعه یافته بسیار کمتر از سایر کشورهاست. از میان اعضای دائم شورای امنیت، سرود ملی کشور روسیه از بیشترین شباهت های زبانی با سایر سرودهای کشورهای آسیایی برخوردار است و بیشترین واگرایی را از سرود سایر اعضای شورای امنیت داراست.