بررسی تطبیقی اجرای اصل احتیاط زیست محیطی در پرتو آرا و تصمیمات مراجع بین المللی
اصل احتیاط یکی از مهمترین اصول حقوق بین الملل محیط زیست محسوب میشود. بر اساس این اصل، برای حفاظت از محیط زیست، دولتها باید متناسب با امکانات خود تدابیر احتیاطی وسیعی رااعمال نمایند. در صورت خطر ورود صدمات شدید یا غیر قابل جبران، عدم وجود دلایل قطعی علمی نباید بهانه ای برای تاخیر در اتخاذ تدابیر موثر برای پیشگیری از ورود صدمه به محیط زیست شود.
علیرغم شناسایی این اصل در اسناد مختلف زیست محیطی، در مرحلهی اجرا این اصل به صورت واحدی در مراجع بین المللی رعایت نمیشود. این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی و کنکاش در آرا وتصمیم های برخی از مراجع بین المللی در صدد تجزیه و تحلیل رویکرد این مراجع نسبت به اصل احتیاط است تا بدین وسیله اقبال و عدم اقبال اصل مزبور را در حقوق بین الملل نشان دهد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.