مقایسه ضریب انباشتگی زیستی فلزات سنگین کروم و کادمیوم در ماهیان فلس دار کپور معمولی و بدون فلس گربه ماهی راه راه

فلزات سنگین غیرقابل تجزیه موجود در آب ها، در ماهی به عنوان یکی از زنجیره های غذایی انسان تجمع می یابند. در این مطالعه، ضریب انباشتگی زیستی (BCF) فلزات سنگین کروم و کادمیوم در ماهی فلس دار کپور معمولی (C. carpio) و بدون فلس گربه ماهی راه راه(P. hypophthalmus) در بافت های کبد، پوست، آبشش، عضله و فلس تعیین و با هم مقایسه شدند.
ابتدا غلظت کشنده کروم و کادمیوم طی زمان 96 ساعت (LC50-96 h) برای هر گونه ماهی تعیین و سپس ماهیان به مدت 15 روز در معرض 1/0 غلظت های کشنده قرار گرفتند. پس از آماده سازی و هضم شیمیایی نمونه های بافت ها، مقادیر فلزات توسط دستگاه جذب اتمی اندازه گیری گردید.
انباشتگی کل کروم و کادمیوم در بافت های گربه ماهی به ترتیب 6/ 15±11/2286 و 39/9±73/360 و در کپور 15/24±71/734 و 66/13±67/725 میکروگرم در گرم وزن خشک برآورد شد. باقیمانده فلزات در آب تیمارهای گربه ماهی به ترتیب 02/0±059/0 و 0017/0±0036/0 و کپور 03/0±1/0 و 023/0±0412/0 میلی گرم بر لیتر بود. در گربه ماهی راه راه، بیشترین BCF کادمیوم در کبد و بعد در عضله > آبشش > پوست یافت شد. BCF کادمیوم در کپور به صورت کبد > پوست > آبشش > فلس > عضله، و BCF کروم به صورت آبشش > کبد > پوست > فلس > عضله، و در گربه ماهی با ترتیب کبد > عضله > پوست > آبشش برآورد گردید.
مقادیر کم کادمیوم و کروم با BCF بالا به ویژه در عضله ماهیان بدون فلس (گربه ماهی) سلامتی مصرف کننده را تهدید می کنند.