مقایسه ی اثر سطوح مختلف پروتئین خام و پروبیوتیک (پروتکسین) جیره بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و

این آزمایش به منظور بررسی و مقایسه ی اثر استفاده از سطوح متفاوت پروتئین خام و پروبیوتیک (پروتکسین) در جیره ی غذایی بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و سیستم ایمنی مرغ های تخم گذار انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل (4×2) شامل دو سطح پروتئین خام جیره (بر اساس توصیه ی NRC و 10 درصدکمتر از توصیه)، و 4 سطح پروبیوتیک (صفر، 025/، 05/0 و 075/ درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 جیره ی آزمایشی با سه تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار جمعا 288 قطعه مرغ تخم گذار سویه ی های- لاین (W36) در سن 42 هفتگی به مدت 12 هفته اجراء شد. اثرات متقابل استفاده از سطوح متفاوت پروتئین خام و پروبیوتیک در جیره های آزمایشی دارای اثرات معنی داری بر روی عملکرد، وزن مخصوص تخم مرغ و سطح هموگلوبین خون مرغ های تخم گذار بود (05/0>p). کاهش 10 درصدی پروتئین خام جیره نسبت به توصیه ی NRC باعث کاهش 11 درصدی در تولید تخم مرغ، تولید توده ای و خوراک مصرفی و افزایش ضریب تبدیل غذایی گردید. استفاده از پروبیوتیک در جیره ی مرغ ها به صورت معنی داری موجب کاهش مقدار خوراک مصرفی شد (05/0>p). در رابطه با اثرات متقابل پروتئین و پروتکسین جیره، استفاده از پروبیوتیک نتوانست از کاهش عملکرد ناشی از 10 درصد پروتئین خام کمتر از توصیه ی NRC جلوگیری نماید و استفاده از آن در جیره های حاوی پروتئین خام مطابق NRC اثرات مثبتی بر عملکرد مرغ ها نداشت (05/0p>). استفاده از سطوح مختلف پروبیوتیک اثرات معنی داری بر وزن مخصوص و درصد پوسته ی تخم مرغ ها داشت (05/0>p). با استفاده از پروبیوتیک وزن مخصوص تخم مرغ افزایش یافت در حالی که استفاده ی 075/0 درصدی از پروبیوتیک به صورت معنی داری درصد پوسته را کاهش داد (05/0>p). همچنین استفاده از پروبیوتیک در جیره ها باعث افزایش معنی دار درصد هموگلوبین خون شد که این معنی داری در اثرات متقابل پروتئین خام و پروبیوتیک جیره نیز مشاهده گردید (05/0>p). سطوح مختلف پروتئین خام و پروبیوتیک و اثرات متقابل آنها اثر معنی داری بر پارامترهای بیوشیمیایی خون نداشت.