اعتبار رای اکثریت در پرتو کتاب و سنت

در فصل اول این نوشتار، به دو دسته از آیات قرآن پرداخته شده است. در دسته نخست، رای اکثریت بنا بر مبنای کشف حقیقت، بی اعتبار شمرده شده است; و در دسته دوم، اعتبار رای اکثریت بنا بر مبنای حق تعیین سرنوشت، به اثبات رسیده است. نویسنده از این دو دسته آیات، نتیجه می گیرد که قرآن کریم مخالف شدید دو آسیب مهم میان مسلمانان است: نخست، عوام زدگی و دنباله روی از جو غالب در جامعه; و دوم، استبداد، زورگویی و تحمیل اسلام بر مردم. در فصل دوم این نوشتار، سیره پیامبر اکرم(ص) و امامان(ع) درباره رابطه حاکمیت سیاسی و خواست عمومی، بررسی شده است. نویسنده با بررسی سیره هر یک از معصومان(ع)، نتیجه گرفته که آن ها تا هنگامی که دارای پشتوانه خواست عمومی و رای اکثریت نبودند، حکومت بر مردم را نپذیرفتند و اقدامی برای تشکیل حکومت انجام ندادند; و نیز هنگامی که آن را از دست دادند، حکومت را رها نمودند. دو آموزه هجرت و بیعت در سیره معصومان(ع)، دلیلی بر احترام آن ها به حق تعیین سرنوشت مردم است.