اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در استان خراسان رضوی در سال 1390

لیشمانیوز در ایران به عنوان یک معضل بزرگ بهداشتی مطرح است. با توجه به اینکه مطالعات اپیدمیولوژیک در کنترل بیماری و اقدامات پیشگیرانه موثر است، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در استان خراسان رضوی در سال 1390 انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی تحلیلی بر اطلاعات بیماران مبتلا به سالک در سال 1390در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام گرفت. بدین صورت که اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک ثبت شده بیماران در نظام مراقبت بیماری حوزه معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهداستخراج شده و توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تعداد بیماران مبتلا به سالک 3558 نفر بود. با توجه به جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد، میزان بروز بیماری در سال مورد بررسی 2/7 به ازای هر ده هزار نفر به دست آمد. 52% از مبتلایان مرد بودند. بیشترین موارد راگروه های سنی کودکان زیر 10 سال و افراد 20-30 ساله تشکیل می دادند.از نظر شغلی بیشترین فراوانی در دو گروه محصلین و زنان خانه دار بود.شهرستان های طرقبه-شاندیز، سرخس و درگز به ترتیب با میزان بروز 3/92، 6/27و 16 نفر به ازای هر ده هزار نفر، بالاترین میزان بروز را در استان دارا بودند.
فراوانی بیماری در استان خراسان در میانه طیف فراوانی مناطق اندمیک ایران قرار دارد که رقم بالایی است. با توجه به وقوع زیاد بیماری در دو گروه کودک و نوجوان و زنان خانه دار، ضرورت آموزش های لازم در پیشگیری از بیماری و افزایش سطح سواد سلامت پیشنهاد می گردد.