موانع بکارگیری مهارت های تفکر انتقادی در پرستاران و دانشجویان پرستاری

تفکر انتقادی جنبه مهمی از عملکرد حرفه پرستاری است و بویژه در عرصه های بالینی امری حیاتی به شمار می آید. اما با توجه به اهمیت و ضرورت آن و وجود این واقعیت که تا کنون به علل تاثیر گذار بر پرورش مهارت تفکر انتقادی در دانشجویان و پرستاران کمتر پرداخته شده است، به نظر می رسد باید به طور جدی به بررسی موانع بکارگیری مهارت های تفکر انتقادی در دانشجویان و پرستاران پرداخت تا بدین وسیله بتوان آموزش های نظری را به تجربیات بالینی نزدیک تر نمود زیرا تصمیم گیری در شرایط مختلف تنها با آموزش های کلیشه ای امکان پذیر نیست و راه حل های خلاقانه را می طلبد.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی-مقطعی است که بر روی سه گروه اساتید، دانشجویان و پرستاران انجام شد. نمونه گیری برای اساتید به روش سرشماری و برای دانشجویان و پرستاران به روش تصادفی انجام شد. در این مطالعه از یک ابزار پژوهشگر ساخته استفاده شد که روایی آن توسط اعضای هیآت علمی و پایایی آن با آزمون مجدد تایید شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی با نرم افزار spss 11/5 مورد بررسی قرار گرفت.
مقایسه درصد ابعاد فردی، سازمانی و شخصیتی با استفاده از آزمون One way ANOVA بین سه گروه تفاوت آماری معنی داری نشان نداد p>0.05. اما در بعد آموزشی این تفاوت معنی دار بود 02/ 0 = p. آزمون توکی این تفاوت را میان گروه پرستار و دانشجو نشان داد (sig=0.031 and CI=95%).
استفاده از تفکر انتقادی ضرورتی انکار ناپذیر است بنابراین برطرف کردن عواملی که می تواند مانع از پرورش یافتن آن شود ضروری است. استفاده از روش های فعال یادگیری و روش های آموزشی جدید مانند روش نقشه مفهومی، یادگیری مبتنی بر حل مساله، طراحی گزارش های موردی، استفاده از روش شاگردی شناختی و همچنین توجه مدرس به نقش الگو بودن خود به عنوان یک متفکر انتقادی و تشویق دانشجو به نوشتن فعالیت ها و تجارب بالین می تواند گامی موثر در این زمینه باشد.