بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی با بارکاری ذهنی در بین پرستاران بیمارستان های علوم پزشکی ارومیه

پرستاران بزرگ ترین گروه ارائه دهنده خدمت در نظام سلامت می باشند و باید از کیفیت زندگی مطلوبی برخوردار بوده تا بتوانند مراقبت ها را به شکل مطلوب به بیماران ارائه دهند. از طرفی بارکاری در شغل پرستاری بالا می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی و بارکاری در بین پرستاران می باشد.
این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی به روش مقطعی بود که در سال 1391 در بین 120 پرستار بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام شد. در این مطالعه از شاخص(NASA- Task Load Index (TLX برای ارزیابی بار ذهنی و پرسشنامه SF-36 برای بررسی کیفیت زندگی استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری همبستگی پیرسون تجزیه وتحلیل شدند.
نتایج نشان داد، نیاز فکری و ذهنی بیشترین مقدار (86.16± 21.24) و نیاز فیزیکی کمترین مقدار (55/83± 22.16) نسبت به بقیه حیطه های بارکاری را دارد. ابعاد کیفیت زندگی در بعد محدودیت فعالیت در اثر مشکلات روحی بدترین وضعیت (50.75±37.91) و ابعاد کیفیت زندگی در حیطه عملکرد فیزیکی بهترین وضعیت (73.91± 23.18) نسبت به بقیه ابعاد را داشت. بین میانگین نمره بار ذهنی کار با ابعاد کیفیت زندگی در بعدهای محدودیت فعالیت در اثر مشکلات روحی، عملکرد اجتماعی و سلامتی عمومی ازلحاظ آماری همبستگی منفی معنی داری وجود داشت (P<0.05).
بار ذهنی بالای کار باعث کاهش کیفیت زندگی در پرستاران شده و متعاقب آن باعث کاهش کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران می شود. بنابراین انجام اقداماتی برای کاهش بارکاری در بین پرستاران ضروری می باشد.