حسگرهای زیستی میکروبی: ابزاری برای شناسایی و ردیابی آلاینده های محیطی

آلودگی های محیطی یک مشکل جهانی می باشد بنابراین ارائه و توسعه روش های حساس، کارآمد و ارزان ضرورت دارد تا بتوان به صورت موثر به پایش آلاینده ها پرداخت و سطوح مضر آن را در طبیعت مشخص ساخت. حسگرهای زیستی میکروبی ابزاری برای تشخیص کمی و کیفی آلودگی های محیطی هستند. این حسگرها ابزارهای آنالیزی می باشند که میکروارگانیسم را با یک مبدل برای ایجاد یک سیگنال قابل اندازه گیری متناسب با غلظت نمونه، تلفیق می کند. حسگرهای زیستی بر مبنای مواد بیولوژیکی پایه گذاری شده اند و در حال حاضر در زمینه های مختلف نظیر صنایع دارویی، صنایع غذایی، علوم محیطی، کشاورزی و غیره کاربرد دارند. تحقیقات در زمینه حسگرهای زیستی برای دانشمندان جذاب می باشد زیرا که ابزار قدرتمندی در ردیابی سریع و آسان انواع مولکول ها است. استفاده از ژن های گزارشگر نظیر gfp، luc، lux، lacZ و غیره که به شیوه های مختلف سیگنال های لازم (به ترتیب پروتئین فلورسنت، ویژگی بیولومینسنس، تولید رنگ آبی در حضور سوبسترای خاص) را برای پایش تولید می کنند، تحت کنترل پروموتر ژن القایی قرار گرفته که این پروموتر در پاسخ به نمونه مورد آزمایش شروع به رونویسی از ژن های پایین دست خود و از جمله ژن گزارشگر می نماید. مطالعه آلودگی های محیطی و کشف مضرات آن نیاز به آنالیز تعداد زیادی از نمونه ها دارد. گزارشگرهای زیستی به عنوان یک جایگزین و به عنوان حسگرهایی جهت تشخیص آلودگی های خاک و آب مورد توجه و قابل کاربرد می باشند. در حقیقت کار اصلی یک حسگر زیستی این است که عنصر حسگر بیولوژیکی در پاسخ به حضور ترکیبات هدف واکنش نشان داده و یک سیگنال قابل اندازه گیری تولید می کند.