بررسی اثرات تنش شوری و خشکی بر جوانه زنی و رشد اولیه گونه دارویی و در حال انقراض زوفایی (.Thymbra spicata L)

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پتانسیل های اسمزی مختلف (0، 1-، 16/2-، 4-، 4/5- و 9/10- بار) ناشی از کلرید سدیم و پلی اتیلن گلیکول 6000 به عنوان تنش های شوری و خشکی بر جوانه زنی گونه زوفایی (L. Thymbra spicata) انجام گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در اتاق رشد در دمای °C25 به اجرا درآمد. داخل هر پتری دیش 20 عدد بذر سالم و هم اندازه قرار گرفت و پس از گدشت دو هفته درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد با افزایش پتانسیل منفی، درصد و سرعت جوانه زنی گونه زوفایی به طور معنی داری کاهش می یابد. بالاترین درصد و سرعت جوانه زنی در شاهد و کمترین آن در پتانسیل اسمزی 9/10- بار مشاهده شد. در پتانسیل های مشابه خشکی و شوری اثرات متفاوتی بر درصد و سرعت جوانه زنی به دست آمد، به طوری که تاثیر منفی خشکی حاصل از پلی اتیلن گلیکول در غلظت های مذکور بیشتر از شوری بود. در اثر افزایش پتانسیل اسمزی طول، وزن تر و خشک ریشه چه در هر دو تیمار کاهش یافت و شاخص های ریشه به پتانسیل منفی حاصل از نمک طعام، حساسیت بیشتری نشان دادند. نتایج همچنین نشان داد که تنش اسمزی بالا در هر دو تیمار بر طول، وزن تر و خشک ساقه چه گیاهچه زوفایی اثر منفی داشت و این شاخص ها به پتانسیل منفی حاصل از پلی اتیلن گلیکول حساسیت بیشتری نشان دادند.