کاربرد روش GRA در بهینه سازی طول و موقعیت آبشکن تیغه ای در قوس o90

آبشکن ها سازه هایی هستند که به منظور حفاظت و احیای ساحل در ساماندهی رودخانه ها بکار برده می شوند. در قوس رودخانه ها که جریان ثانویه منجر به فرسایش بیشتر ساحل خارجی می شود، آبشکن ها می توانند در تثبیت و احیای ساحل به کار روند. در صورتی که آبشکن در قوس مورد استفاده قرار گیرد، اندرکنش آبشکن و قوس، منجر به ایجاد الگوی جریان پیچیده ای در قوس و خصوصا در محدوده اطراف آبشکن می شود. پارامترهای هندسی آبشکن و قوس و پارامترهای هیدرولیکی جریان، بر الگوی جریان ناشی از اندرکنش آبشکن و قوس تاثیرگذارند. شناخت اثر هریک از این پارامترها بر الگوی جریان و عملکرد آبشکن، به کاربرد بهتر این سازه در قوس منجر می شود. در تحقیق حاضر، الگوی جریان حول آبشکن واقع در مسیر قوسی شکل با تغییر موقعیت قرارگیری و طول آبشکن در شرایط هیدرولیکی مختلف با استفاده از مدل سازی عددی بررسی شد و با در نظر گرفتن عملکرد هیدرولیکی آبشکن و پایداری سازه ای آن، ترکیب بهینه پارامترهای طول و موقعیت آبشکن در قوس در اعداد فرود مختلف با استفاده از روش GRA بررسی شد. نتایج نشان داد، در محدوده تحت بررسی پارامترهای تحقیق حاضر، طول آبشکن تاثیر بیشتری نسبت به موقعیت آن در قوس بر عملکرد آبشکن دارد و درصورتی که پایداری سازه ای آبشکن مدنظر قرار گیرد آبشکن با طول 25 درصد عرض آبراهه اصلی برای کلیه اعداد فرود و در هر موقعیتی از قوس دارای عملکرد بهتری است.